سید جواد فدایی 

توی این تصویر عکس دو نفر وجود دارد
هر دو هم فریدون احمدی
یکی نماینده مجلس
دیگری پاسدار و شهید مدافع حرم
سال ۹۶ به کرمانشاه منتقل شدم با توجه به محل کارم که نزدیک مسجد جامع شهر بود هر تشییع شهید و مراسم مذهبی بود را از نزدیک میدیدیم از همین رو در همان روزهای اول وقتی راهبندان پلیس و اقدامات امنیتی شدید را در میدان آزادی ملاحظه کردم با پرس و جو فهمیدم قرار است تشییع جنازه شهید مدافع حرم انجام شود.
درباره شهید بزرگوار از پاسداران همکارم که از قضا یکی از آنها مدافع حرم نیز بود پرسیدم توضیح دادند که شهید *فریدون احمدی* دقیقا ۱۴ ماه و ۱۵ روز در بند داعش اسیر بوده تا اینکه زیر شکنجه به فیض شهادت نائل میشود و جسدشان پس از دو ماه به کشور برمیگردد. دقیقا همان روزی که پسرشان در سپاه کرمانشاه با گریه و زاری خواهان اعزام به جبهه مقاومت بودند.
از شهیدی که با ۱۰۳ کیلو عضله به جبهه میرود فقط یک جسد متلاشی و گلوله باران شده ۳۷ کیلویی به وطن باز میگردد.
امروز دیدن این تشابه فامیلی و ان خاطره بدجور ذهنم را آشفته کرد.
یک فریدون احمدی آنگونه میرود و با افتخار خوابیده بین پرچم سه رنگ کشورش باز میگردد و امروز یک فریدون احمدی پشت به پرچم نشسته و چنان میچاپد انگار بلاد کفر است و فرمان فتح و غارت دارد.
یکی برای آسیب نرسیدن به دین و کشور سینه سپر میکند و میزبان گلوله ها میشود و دیگری با همدستی با خودرو سازان بی وجدان داخلی جوانان این کشور را در آهن پاره های سایپا و ایرانخودرو پاره پاره میکند و داغشان را بر دل مادر میگذارد.
به راستی کدام فریدون احمدی خادم وطن است؟ او که داوطلب جبهه و دفاع میشود یا آنکه با رای ما وکیل قتل خودمان؟
به راستی تفاوت مکتب نظام سرمایه داری و مکتب عاشورایی در تربیت نسلها چرا اینقدر فاحش است؟
مواظب فریدون احمدی های خود باشیم.