صحبت هایی در مورد ورود یا عدم ورود اصلاح طلبان به انتخابات است نظر شما در این رابطه چیست؟

اصلاح طلبان استان تابعی از استراتژی اصلاح طلبان کشور هستند و اصلاحات در سطح ملی آنگونه که از ظواهر امر پیداست قرار بر شرکت در انتخابات دارند. البته کیفیت این شرکت، مورد مناقشه است. دو سناریو پیش روی اصلاح طلبان است؛ یکی شرکت در انتخابات بدون دادن لیست و دومی شرکت با دادن لیست و حضور فعال است. از این روی، کسی در مسئله حضور در انتخابات تردیدی ندارد اما در مورد دوم یعنی لیست دادن به خصوص در تهران مقداری بحث وجود دارد، هم در ماهیت آن و هم در وجود آن. یعنی اینکه آیا لیست بدهند یا ندهند و اینکه اگر قرار بر لیست دادن باشد، کیفیت بستن لیست چگونه باشد. احساس می کنم در این انتخابات بالاخره لیست بسته شود و البته به نظرم بهتر است که حضور در انتخابات با لیست باشد به چند جهت؛ اول آنکه بعد از سال۸۸ اصلاح طلبان زیر سایه سنگین نگاه امنیتی قرار گرفتند و در زیر همین سایه بود که تصمیم گرفتند در سال ۹۰ بدون لیست در انتخابات حضور داشته باشند. خیلی تلاش شد این سایه کم رنگ شود و سوتفاهم ایجاد شده میان اصلاح طلبان و حکومت رفع شود. در این شرایط لیست ندادن به آن سوتفاهم دامن میزند. دوم اینکه وضع بین المللی به گونه ای است که ما به مشارکت بالا در این انتخابات نیاز دایم. لیست دادن اصلاح طلبان باعث افزایش مشارکت می شود. سوم اینکه به نظرم اصلاح طلبان راه دیگری جز صندوق رای برای ایجاد تغییر نداند. لذا در مجموع بهتر است اصلاح طلبان هم در انتخابات شرکت کنند و هم لیست دهند.

اخیرا سامانه ای طراحی شده بنام سرا، در مورد سرا نظر شما چیست؟

عرض کردم که اصلاح طلبان در بحث کیفیت حضور در انتخابات همچنان مناقشه دارند. طرح سرا طرحی است که در همین مناقشه متولد شده است. این طرح در اصل، از سوی حزب اتحاد ملت مطرح شد و احزاب اعتماد ملی و کارگزاران معترض و منتقد آن هستند. این اعتراض ها را به دو صورت می توان دسته بندی کرد 1 آیا این طرح اجرایی و مقدور است و 2 آیا این طرح مطلوب است؟
پاره ای معتقدند طرح قابلیت اجرا ندارد و پاره ای معتقدند طرح مطلوب نیست.
نظر شخصی من این است که مکانیزم تصمیم گیری در جریان اصلاحات، هم از بالا به پایین است و هم ارزیابی پذیری پایینی دارد و هم قابل مهندسی است. طرح سرا نیز نتوانسته است در این موارد تغییرات چندانی ایجاد کند. لذا باید در این مکانیسم تجدید نظر شود چه سرا باشد چه طرح دیگری.
طرح دیگری البته طراحی شده بنام طرح مشاعان، که تا جایی که مطلعم مورد استقبال برخی استان ها نیز قرار گرفته است. عنصر اصلی که مشاعان به آن توجه کرده، عنصر پاسخگویی است. با توجه به تغییرات جدید در حوزه مفهومی قدرت ما باید عناصر این حوزه را بازتعریف کنیم. یکی از مفاهیم بنیادین این حوزه، پاسخگویی و شفافیت است و طراحان طرح مشاعان مدعی اند که با توجه به این تغییرات این طرح را ارائه داده اند. با توجه به اینکه در جریان جزئیات این طرح هستم معتقدم که مشاعان، هم مطلوب است و هم مقدور برای اجرا.

عده ای اعتقاد دارند سامانه سرا نواقص زیادی دارد از جمله اینکه از کجا معلوم مانند لیست امید نشود که افراد بعضا چند نبش از سامانه خارج شوند و این امکان وجود دارد که تمایلات و غرایض شخصی در انتخاب ها نقش زیادی داشته باشد برای ایجاد نشدن این وضع چه باید کرد؟ طرح مشاعان چه راهی برای این مسئله پیشنهاد می کند؟

مسئله این است که عده ای از اصلاح طلبان می نشینند و به نمایندگی از جریان، گزینه ای یا گزینه هایی را خروجی اعلام می کنند تا مردم اصلاح طلب به آنها رای دهند اما سخن این است که ما عقلاً می دانیم وقتی قرار است گزینه ای بین چند نامزد به عنوان نماینده جامعه اصلاح طلب انتخاب شود باید این انتخاب با معیارهای عمومی جامعه اصلاح طلب سازگار باشد. انتخاب زمانی می تواند عمومی باشد که مطابق با معیارهای عمومی جامعه باشد نه تمایلات شخصی و فردی.
در طرح مشاعان یک نظام نمره دهی موجود است که روی کاغذ شفاف است و این نظام به افراد نمره می دهد. این نظام بر اساس معیارهای شخصی نیست. دقت کنید که چه من بگویم نظر من x است، چه بگویم دوست دارم آقای x نامزد اصلاح طلبان باشد و یا چه بگویم بررسی های آماری نشان می دهد آقای x برای نامزدی اصلاحات مطلوب است، همه این گزاره ها یک معنا بیشتر ندارند و این انتخاب، شخصی است. تا زمانی که ما به یک معیارِ بیرونی و عینی، برای انتخاب ها تکیه نکنیم هر انتخابی، چه توسط یک نفر و چه توسط یک شورای صد نفره باشد، همچنان تصمیم شخصی است.

وضعیت اصلاح طلبان بویراحمد و دنا به چگونه است؟

معتقدم مکانیسم “شیخوخیت محور” باید عوض شود چه در سطح کشور و چه در سطح استان. اینکه اکثر بار تصمیم گیری و تصمیم سازی برعهده شیوخ اصلاح طلب و منطق شیخوخیت باشد درست نیست. این منطق دیگر منطق قابل اتکا و اعتماد آفرینی در جهان کنونی نیست. به نظرم اگر تجدید نظر در این مکانیسم ایجاد شود بخشی از بی اعتمادی موجود جبران می شود و روح جدیدی به جریان اصلاح طلبی دمیده خواهد شد. البته می دانیم این خمودگی در جریان حاصل عمل همه است و تجدید نظر در این مکانیسم باعث برطرف شدن بخشی از این خمودگی می شود و جریان اصلاح طلبی را مشارکت پذیرتر می کند به این معنا که افراد بیشتری نقش و سهم در جریان اصلاح طلبی خواهند داشت. اگر بتوانیم همه افراد اصلاح طلبِ جامعه را در تصمیم ها مشارکت دهیم حتماً مطلوب ماست ولی مقدور ما اکنون این است که با این مکانیسم، حداکثر مشارکت را ایجاد کنیم و بتوانیم هم تصمیمات قابل دفاع تری بگیریم و هم اعتماد عمومی را به جریان اصلاح طلبی برگردانیم

کارنامه استانداران خادمی و احمدی را چگونه ارزیابی می کنید؟

دکتر خادمی مجال و فرصت های بسیاری برای خدمت داشت که البته خدمات زیادی هم انجام دادند. بطور شخصی ایشان انسانی متخلق و فاضلی است. در استانداری استان نیز به نظرم پرتلاش ظاهر شد. هرچند بررسی کارنامه ایشان مجال بیشتر و اطلاعات دقیق تر می خواهد.

آقای احمدی را بصورت شخصی خیلی نمی شناسم اما در مورد عملکرد ایشان اتفاقی رخ داد که نمی شو خیلی کارنامه ایشان را سنجید. در زمان ایشان، تحریم های آمریکا شروع شد و کشور در مجموع به رکود رفت.
ببینید تحریم مانند یک سونامی است و وقتی می آید همه چیز را تحت الشعاع قرار می دهد. سونامی، خاصیتِ آزمونگیِ تجربه رااز بین می برد؛ به این معنا که وقتی سونامی می آید کسی که مدرک الفِ نجات غریق دارد و کسی که اصلاً شنا بلد نیست با هم غرق می شوند و مجالِ نشان دادنِ توانایی افرادی که شنا بلدند وجود ندارد. پس مسئولین زمان تحریم خیلی قابل ارزیابی نیستند چون هر اتفاقی رخ دهد آن را می توانند گردن تحریم بیندازند. منتها علی الظاهر ایشان کارنامه خوبی نداشتند.

آذری جهرمی وزیر جوان؟
آذری جهرمی در این چند سال وزرات نشان داد که وزیر خوبی هستند و اساسا خاصیت مدیر جوان این است که با انگیزه کار می کند و این، به نفعِ کارامدی است. ایشان از کسانی بودند که در این دو سال بسیار پرتلاش و پرکار ظاهر شدند و جزو وزرایی بودند که برای دولت آبروداری کردند. به یک معنا، زینت الاوزرای دولت روحانی بعد از ظریف و زنگنه است و حداقل به عنوان نماینده جوانان، جامعه جوانان را شرمنده نکرد.

مردم و برخی سیاسیون طبق توالی دولت ها اعتقاد دارند که دولت بعدی اصولگرا است چه اندازه این اعتقاد و استدلال درست است؟
این استقرای ناقص و اشتباهی است. تنها یکبار پس از یک دولت اصلاح طلب، یک دولت اصولگرا بر سرِ کار امده است لذا از این تک واقعه نمی توان نتیجه گرفت که همیشه لزوماً پس از یک دولت اصلاح طلب، یک دولت اصولگرا خواهد آمد. از طرفی، چون سرعت تحولات بسیار سریع شده است و از اکنون نمی توان در افق۱۴۰۰ سخن گفت. حتی اکنون پیرامون انتخابات اسفند پیش رو ابهام وجود دارد تا چه رسد به انتخابات دو سال بعد!