یاد وخاطره ای همه ی شهدا بخصوص شهدای مفقودالجسد و همچنین شهدایی  ک در روز ۲۱بهمن سال ۱۳۶۴به ندای هل من ناصر الحسینی امام امت لبیک گفته و شربت شهادت را گوارای وجودشان نمودند را گرامی می داریم

به گزارش پایگاه خبری فریاد جنوب شهید جهانگیر پورذاکری ازجمله شهدای گرانقدری است که در ۲۱بهمن ماه ۱۳۶۴جهت دفاع از این مرزو بوم جان خودرا در طبق اخلاص گذاشتند تا همه ی ما با آرامش وامنیت کامل در کشور پهناوری همچون جمهوری اسلامی ایران زندگی کنیم ،شهدای گرانسنگ این مرزو بوم در دوران حیاتشان نیز به عهد و مرام ومعرفتشان   معنای واقعی کلمه پایبند بودندو تا پای جان بر اصولشان ایستادگی کردند و به راستی رسم رفاقت را به جای آوردند و نمونه عینی آن دوستی بسیارصمیمی شهید  جهانگیرپور ذاکری وشهید خسرو اسفندیاری بود که علاوه بررفاقت بسیارصمیمی ،پسر خاله هم بودند ومرام ومنش این دوشهید بزرگوار مثال زدنی بود،شهیدخسرو اسفندیاری در روز شهادت پسرخاله خود با خدای خود عهد می بندد که قبل از سالگرد پسر خاله ی شهیدش ،راهش که چیزی جز شهادت نیست ادامه دهد وبه دیدارش شتابد .

این شهید بزرگوار کمتراز یک سال بعدازشهادت پسرخاله ی خود ،شربت شهادت را می نوشد ودر زادگاهش آرام می گیرد .

براساس همین گزارش، هم اکنون حدود ۳۴سال انتظار وصله ای از لباس وتکه استخوانی جسم و جان مادری  را پیر و روح خانواده ای  را سرگشته  نموده وتا کنون  همه ی اخبار تفحص میدان های رزم شهدا  را رصد نموده است و  چشم به دست تقدیر سپرده ، همه ی لحظات آینده  را به آن گره میزنند تا شاید خداوند با دعای خیر مومنان این انتظار جگر سوز به پایان رسد وخبر پیدا شدن یوسف کنعان خانواده صبور جهانگیر پور زاکری ، بیشتر از همه دل مادرداغدارش را خوشحال کند

به گزارش پایگاه خبری فریاد جنوب ،شهید خسرو اسفندیاری به سال ۱۳۵۱ درروستای خلف آباد دمچنار در خانواده ای مذهبی  متولد شد و دوران کودکی را همچون دیگر روستائیان درامر کشاورزی به پدرو مادرش کمک می کرد او توانست تا کلاس پنجم ابتدایی به تحصیل بپردازد که دراین دوران از قاریان قران در شهر یاسوج بود .

وی  پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی به جبهه های نبرد شتافت و زمانی بعد درحالی که هنوز چهارده  بهار از عمرش  نمی گذشت درمنطقه شلمچه  وعملیات کربلای ۵ به درجه رفیع شهادت نایل گردید  وشهید پورذاکری عملیات ولفجر هشت  مفقودالاثر گردید

خدابـــــــی همگـــــان به ســـــــر شود  ***بـــــی تو به ســــــر نمی شود ***داغ تـــــو دارد این دلـــم ***جای دگــــــر نمی شــــــود***