علیرضا کفایی

بخشهایی از کشور دچار بحران سیل شده، مردم در تنگنا قرار گرفته اند، دولت و نیروهای امدادی و نیروهای نظامی همه پای کارند، همه در حد توان و بیشتر از آن تلاش می کنند تا به هموطنان کمک کنند، شرایط در بعضی نقاط مانند لرستان به شدت نگران کننده است، کسی دریغ ندارد، ممکن است در این اوضاع هم مسئولی سهل انگاری کند و یا با ندانم کاری بر مشکلات بیفزاید اما مجموعه خط مقدم امداد رسان و پشتیبانی به جد می کوشند مشکلات برطرف شود.
در این شرایط صلاح نیست برخی که در ساحل امن نشسته اند بجای دلداری دادن و اطلاع رسانی دقیق و اگر بتوانند کمکی نمایند، دائما ایراد گرفته و نق بزنند، بدنبال برجسته کردن نقص باشند و ته دل مسئولین مرتبط و درگیر را خالی کنند.
شاید با بعضی از نظر سیاسی و فکری زاویه داشته باشیم اما در این موقعیت واقعا خطیر جایی برای تسویه حساب نیست.
همه مردم و مسئولین غافلگیر شده اند و امکانات هم در همین حد است که از ارتش و سپاه گرفته تا هلال احمر و سایر نیروها به هر طریق ممکن سعی دارند از خسارتها بکاهند و مخصوصاً جان هموطنان را نجات دهند.
شاید ابتدای سیل برخی سهل انگاریها صورت پذیرفت اما اکنون اینگونه نیست و نیروها با جدیت در میدان هستند، عده ای هم از هر کاهی کوهی می سازند و می خواهند خدمات رسانی را زیر سوال ببرند و در هر حال و وضعیتی زهر خود را می ریزند، یا از سپاه انتقاد می کنند یا از دولت و یا از ستاد بحران و….. شکی نیست هر کس که در میان حادثه باشد نقصی دارد اما اینان که در امواج سیل حضور دارند از جان گذشتگی دارند با همه خطاهایی که ممکن است صورت گیرد احترامشان و کمک به آنها ضروری است.
دولت هم اگر در ارزیابی ها به این نتیجه رسید و یا شرایط دشوارتر شد و امکانات لازم برای نجات نبود اشکالی ندارد از جاهای دیگر تقاضای کمک کند، چنانکه ما هم در اتفاقات مشابه به یاری دیگران رفته ایم.
نق زدن را زمین بگذاریم و زمین و خاک و شهری که سایر هموطنانمان در محاصره سیل هستند را دریابیم.