به نام خداوند لوح و قلم
حقیقت نگار وجود و عدم
خدایی که داننده رازهاست
نخستین سرآغاز آغازهاست
یادم می آید سالهای شیرین بابا آب داد را. سالهای اشک و لبخند ها را. روزگاری را به همت و عشق معلمان قلممان قد کشید و نگاهم به دنیا با آن مرد آمد ها و تصمیم های کبری شکل گرفت تا به دهقان فداکار برسیم.
روز معلم که می شود، یک دنیا حرف برای گفتن دارم، دوست دارم از تمام معلمان این سرزمین بگویم که بوی گچ گلویشان را می آزرد تا الفبای زندگی به ما بیاموزند.
امروز در تقویم اردیبهشت هرآنچه از معلم و معلمی بگویم، کم گفته ام.
با واژه واژه هایی که از شما آموختم، نامتان را به نیکی یاد می کنم.
اما این روزها می دانم نیست هایی زیادی را با عشق به تدریس به فراموشی می سپارید تا مبادا لبخند بر لبتان برای شاگردانتان تلخ تعبیر شود. به امید روزی که خبری از مشکلات و نیست ها نباشد.
دستتان را به گرمی می فشارم و برایتان بهترین ها را آرزو می کنم،
شاگرد کوچک شما،
سید داریوش حسینی….
