به گزارش فریاد جنوب، انتخابات دوم اسفند در پیش است و هر چه به زمان برگزاری نزدیک می شویم تنور انتخابات داغتر است. در این میان برای تنویر افکار عمومی و ضرورت انتخاب کاندیدای اصلح برای پیگیری مطالبات حوزه انتخابیه رعایت نکاتی ضروری است. یکی از کاندیداها که با کلیدواژه بازگشت عزت در صحنه حضور دارد با تکرار این واژگان سعید در فریب افکار عمومی دارد اما مردم به خوبی می دانند کهگیلویه 16 سال اسیر بی توجهی و ناتوانی او بود و طی چهار سال اخیر روی ریل توسعه قرار گرفته است.

“زیاده خواهی و تکبر تا آنجاست که عزت از دست رفته ی خود را به کهگیلویه ی بزرگ تعمیم میدهند.” یعنی تمام کهگیلویه هیچ، و “تنها منم” که برای بازپس گیری اقتدارم بازگشته ام. لکن اگر هنوز آن شمه ی سیاسی سالهای جوانی شان کار میکرد و خُردک هوشیاری_ای صرف ماجرا میشد، اگر ارسی آزمندی را چند صباحی از پا به در و وقایع را آنطور که هست و باید_ می دیدند، دیگر دشوار نبود فهم این ماجرا که چنگ انداختن به پیراهن فریب و التماس، راهی از پیش نخواهد برد. در این باب یکی چند نکته ی کوتاه را یادآوری میکنم.

۱_ برخی از کاندیدای کنونی حوزه ی انتخاباتی کهگیلویه بزرگ، که از قضا سالهای طولانی- به عمر جوانی نسلی- بر مسند نمایندگی این حوزه تکیه داده بودند، معلوم نیست فهمِ مردم را چه فرض کرده اند و با چه رویی بازگشته اند و مطالبه عزت از دست رفته ی خود میکنند.

در تمام آن سالهای مجلس نشینی، اگر انرژی و لابی_شان به جای شغل یابی برای برخی از اطرافیان و نزدیکان، در خیرِ عمومی لحاظ شده و صرفِ خدمات زیر بنایی با توجه به ظرفیت ها و بسترِ موجودِ منطقه میشد، بیش از ۳۰ هزار نیروی انسانی که می توانستند موتور محرکه ی تولیدی ها و امکانات و ابزار توسعه باشند، به دنبال شغل و زندگی از منطقه خارج نمی شدند.

می گویند برای جوانان مان در جای جای ایران شغل پیدا کرده اند. مگر مرکز کاریابی راه انداخته اید؟ یا همه مردم کهگیلویه بزرگ را تنها آن چند نفرِ نزدیک و منتصب به خود می بینید؟ آری،شاید در نگاه خُرد و مقطعی بتوان گفت به اندک افرادی خدمت شده ولی آنگاه که خیر عموم و زندگی و آینده هزاران انسان و نسلهای آینده ملاک گرفته شود، خواهیم دید که جز سهل انگاری و خیانت چیزی بر ما نگذشت.

اما این بار این خیانت متوجه خود ما خواهد بود اگر باز ساده انگارانه اقدام به بازگشت آن وضعیت، تنها به امیدِ شغلِ محقری برای فرزندمان در گوشه ی نامعلومی از این مملکت کنیم، اما امید چه امیدی!!

۲_ هیچ کجای تاریخ سیاسی جهان، نخواهید دید که مهره های سوخته و از دست رفته و نا کارآمدِ دستگاهی، با هر فریب و تلاشی به عرصه برگردند. حتی اگر خیل مردم را نیز با خود همراه کنند. آنهم در مناسبات سیاسی کنونی میهن عزیزمان که به تعبیرِ رهبر معظم، در گام دوم انقلاب پای نهاده ایم.

برهه ی تاریخی بغرنجی که تلاش بر جوان گرایی و عمل گرایی و ورود جدی به مرحله ی تولید داخلی ست. واضح است که دیگر عرصه بر قدرت طلبان و حرافان و منفعت طلبان تنگ خواهد بود.

تنگ نظرانی که به تمامی این چهار سال، در سنگ اندازی و دروغ سرایی، تلاش را به کمال رساندند. حال این اصرار بر بازگشت به عرصه ی سیاست و شعارِ خدمت از کدام وجه خیر طلبی تان می آید که مانع دیدتان شده ست. نیروی جوانی دارید یا تاریخی دال بر عمل گرایی و خیر خواهی؟

فتبارک الله به زبان شیوای “ملای روم” کزو می خوانیم؛ ((آن یکی میگفت بیکاری مگر/یا شدی فرتوت و عقلت شد ز سر؟))
_درد بسیار است و نای سخن اندک که سالها نالیدیم و فریبندگان عجب در علم فریب دانشمند_اند.

متن ارسالی از مخاطبان است.