آنـچــه مـــی‌خوانید از سری یادداشت‌های ارسالی مخاطبین پایگاه خبری “فریاد جنوب” است و انتشار آن به معنای تأیید تمام یا بخشی از آن نیست و این پایگاه خبری هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد. شما هم می‌توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.

پایگاه خبری تحلیلی فریاد جنوب ؛ یادداشت ارسالی مخاطبین : بعد از هیاهوی بازگشت عزت به کهگیلویه بزرگ و شعارهای انتخاباتی مدعیان آن، هنوز مردم نجیب و‌ کم توقع کهگیلویه منتظر برآورده شدن این اتفاق هستند که آیا این خاک و بوم، رنگ و بوی پیشرفت به خود میگیرد یا باز هم به سان گذشته عملکردی ضعیف و تک محوری به سود افرادی خاص در کارنامه خود دارد.

بعد از گذشت سه سال و توقعی که مردم از این افراد داشتند هیچ نتیجه مهمی که نداشت، عملکرد دولت انقلابی که به تمام نقاط ایران سر میزنند و مشکلات و محرومیتهای مردم و مناطق را بازدید میکنند به نام خود زده اند.

عملکرد ضعیف نماینده مجلس در این روزها با اینکه خود و دوستانش به این مهم واقف هستند با نزدیک شدن به انتخابات و هیاهوی سد آبریز مارون ۲، سیاستِ کهنه کار این راه را به چالش می اندازد.

هیاهوی سد آبریز و بازدید وزیر، سناتور و مشاورانش را به فکر فرو میبرد که از آب گل آلود ماهیِ تازه ای برداشت کند که هر دو سر آن سود باشد.

ابتدا سعی کردند هیاهویی ایجاد کنند تا مجوزی که قبلأ توسط مدیران گذشته تصویب شده بود اکنون در حال لغو شدن است و خود را سینه چاک این راه نشان میدهند و به در و دیوار میزنند که لازمه پیشرفت کهگیلویه احداث سد آبریز بوده و مردم را میشورانند که این اتفاق نمی افتد!

در گام بعدی و به صورت نامحسوس در مقابل رئیس قوه مقننه، وزیر کشور، استاندار، فرماندار شهرستان و امام جمعه کهگیلویه مردم را به مطالبه‌گری تشویق می‌کنند
و با بازی زیبای نماینده جلوی وزیر کشور و فریاد های انتخاباتی تنها تقاضای مهم و مطالبه خویش را سد آبریز می داند.
حال چه اتفاقی می افتد؟ بازی دو سر برد شروع میشود!!!

–اگر سد آبریز احداث شود!
تلاش های صوری نماینده را بولد می کنند که تمام تلاشمان بَر این مهم بود و راه نجات کهگیلویه این مورد است و عملکرد ضعیف خود را پشت سد آبریز مخفی میکنند.

–اگر سد آبریز احداث نشود!
باز هم برنده بازی هستند و فیلم های انتخاباتی را انتشار می دهند که ما تلاشمان را کردیم، اما رقبای سیاسی در حال ضعیف کردن عملکرد نماینده بودند و راپورت تلاشهایمان را می دادند.

آیا فکر میکنند در این موارد دلسوز واقعی کیست؟ مردم تا کی باید به این افراد اعتماد کنند.

یادداشت؛ سید سپهر جهان آرا