“پایگاه خبری فریاد جنوب”

باتوجه به درخواست های مکرر تعدادی از شهروندان بر آن شدیم تا تصویری از اجرای لکه گیری نامناسب یکی از خیابان های اصلی شهر یاسوج را به تصویر بکشیم.
متاسفانه حفاری های گسترده ی ناشی از طرح های مختلف و متعدد دستگاه های خدمات رسان، از جمله آب، برق، گاز، مخابرات و… طی چند سال گذشته که به دلیل خدمات رسانی بهتر این دستگاه ها به شهروندان صورت گرفته  و در بعضی موارد عدم ترمیم صحیح کنده کاری ها سبب تخریب آسفالت و ایجاد حفره هایی در سطح معابر شده که این ناهمواری ها سبب ایجاد خطراتی برای شهروندان شده است.
وجود حفره و چاله های متعدد در معابر فرعی و اصلی سبب ایجاد منظر بصری ناخوشایندی برای شهروندان و گردشگران گردیده است.

هدایت آبهای سطحی منازل مسکونی به معابر از دیگر دلایل تخریب آسفالت ها، خصوصا در بافت های قدیمی شهر است که این امر عمر آسفالت را کم کرده و سبب تخریب آن در مدت زمان کوتاهی می شود.

برای جلوگیری از ایجاد دوباره کاری و انجام هزینه های مجدد می بایست انجام لکه برداری و ترمیم توسط شهرداری به صورت فنی و استاندارد انجام شود .

بنابر این گزارش خیابان اصلی زیر تل، جنب حسینه ی ثارالله یاسوج که از بار ترافیکی بالایی برخوردار است، توسط یکی از شرکت های خدمت رسان کنده کاری شده و طبیعتا شهرداری یاسوج طبق تفاهم نامه فی مابین با شرکت های خدمات رسان اقدام به ترمیم، لکه گیری و روکش آسفالت می نماید.

ولی متاسفانه شهرداری یاسوج بدون رعایت اصولی و استانداردهای فنی، اقدام به لکه گیری و روکش آسفالت نموده است.
این سهل انگاری که عمر مفید قطعه ی کار شده را به دو روز هم نرساند، سوای اینکه چهره ای زشت به مسیر بخشیده، مشکلات عدیده ای را نیز برای وسایط نقلیه در این خیابان پرترافیک به وجود آورده است.

این داستان لکه گیری شهرداری، ما را به یاد داستان ماست مالی می اندازد تا بگوییم:
به خیر تو امید نیست، شر مرسان!

(1) این قضیه در زمان بنیانگذار سلسلۀ پهلوی اتفاق افتاده و شادروان “محمد مسعود” این حادثه را در یکی از شماره های روزنامۀ مرد امروز به این صورت نقل کرده است:
”هنگام عروسی محمدرضا شاه پهلوی و فوزیه چون مقرر بود میهمانان مصری و همراهان عروس به وسیله ی راه آهن جنوب تهران وارد شوند از طرف دربار و شهربانی دستور اکید صادر شده بود که دیوارهای تمام دهات طول راه و خانه های دهقانی مجاور خط آهن را سفید کنند. در یکی از دهات چون گچ در دسترس نبود بخشدار دستور می دهد که با کشک و ماست که در آن ده فراوان بود دیوارها را موقتاً سفید نمایند، و به این منظور متجاوز از یک هزار و دویست ریال از کدخدای ده گرفتند و با خرید مقدار زیادی ماست کلیۀ دیوارها را ماستمالی کردند.
از آن تاریخ اصطلاح کنایه آمیز “ماست مالی” را برای مواردی که کاری را به قصد رفع تکلیف و به شکل ضعیف و ناقص انجام می داده اند، استفاده نمودند.

“فریاد جنوب، رسانه مردم”