بسیاری از رفتارهای سیاسی و اجتماعی در جامعه ما منحصر بفرد است و شاید مشابه آن در خیلی از جوامع توسعه یافته یا حتی کشورهای در حال توسعه دیگر مشاهده نمی شود. به تبع  آن برخی از  سیاست مداران ما نیز همچنان در سطح توسعه نیافته و قشری باقی مانده اند. یکی از نمودهای عدم توسعه یافتگی فردی سیاست مداران، پدیده   «سکوت سیاسی» است.

غالباً تصور براین است، که عقب ماندگی تنها در صنعت و تکنولوژی می تواند رخ دهد در حالی که در عرصه های دیگر نیز باید دنبال ردپایی از این مساله باشیم.

سکوت سیاسی از جمله مصائب و پدیده های سیاست ایرانی است، اینکه یکسری افراد که در مقاطعی در کانون تب و تاب های سیاسی جامعه هستند یا سمت های حساس اجرایی دارند و اکنون هیچ نام و نشانی از آن نیست، مشخصه ضعف جامعه مدنی و ساختار سیاسی است. «سیدمحمد موحد» از آن دست سیاست پیشه‌گانی ست که چه در زمان تصدی  مسئولیت نمایندگی مجلس و چه در زمینه کوچ کردن به حاشیه سیاست هیچ گاه سکوت همیشگی خود را نشکست. در دوران نمایندگی‌اش، سخت می‌توان  وی را پشت تریبون مجلس در حال سخنرانی به یاد آورد.

براستی در زمانه ای که منطق سیاست بر مدار گفت و گو، دیپلماسی و اقناع می چرخد سیاست مدارانی از جنس «موحد» که مرد سایلنت و ساکت همیشگی مجلس بود چرا  دوباره ردای انتخابات بر تن خود پوشیده اند.

سیاست امری چند بعدی و پیچیده است و فهم مناسبات آن نیازمند سیاست پیشه گان کارآمد و با روابط عمومی بالاست و امروزه فصل سیاست گذاری در اتاق های تاریک و بسته به سر آمده است نمونه بارز سیاست مدار موفق و مدرن را شاید بتوان غلامرضا تاجگردون نامید فردی که همواره خود را با مناسبات روز وفق میدهد، علارغم اینکه تخصص اقتصاد دارد بر فنون روانشناسی اجتماعی و موج سواری رسانه ای مسلط است و همواره خود را در نبردهای  رسانه ای غالب می کند.

سیاست مدارانی که از شفافیت و پاسخگویی گریزان اند همواره سکوت را بهترین و طلایی ترین انتخاب برای خود میدانند، فرضیه ای که بسیاری همواره  در رابطه با سید محمد موحد آنرا مطرح میکنند

موضوع دیگر این است که افراد ساکت سیاسی همواره بسیار محافظه کار هستند  و سعی دارند نسبت  به موضوعات مختلف نظرات خنثی وو غیرشفاف داشته باشند.

کهگیلویه بزرگ در شرایط کنونی نیازمند نمایندگانی ست که نقش فعال و کنشگرانه ای داشته باشند و «سیاست سکوت» و «سیاستمدار ساکت» دیگر راهبر و راهگشا نیست.

(مطلب منتشر شده نظر نویسنده است و انتشار آن در سایت فریاد جنوب به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نمی‌باشد)