فریاد جنوب ، یادداشت ارسالی ؛ از رییس دانشگاه علوم پزشکی پرسیده اید بازیگر میدان سلامتید یا سیاست!

بنا به اینکه ایشان چهره ای درد آشنا و برخاسته از ماست و ما از ایشان،
پاسخ می دهیم؛

جای بسی بی انصافی است که در روزگاری که بسیاری از ما، از نام کرونا می گریختیم، مردی قهرمان و همراهی را در کنار بیماران وخیم کرونایی مان، بسان طبیب و یار شفیقی با دغدغه شفای ایشان و تلاوت امن یجیب را داشتیم

و مهم تر این که پرسیده اید بازیگر کدام نقشید؟!
اما در جبهه کرونا و آغوش مرگ تنها بازی که می توانیم بازیگر آن نقش باشیم، شهادت است.
و چرا در بحبوحه آن نبرد سوالی نپرسیدید!

ای قاضی بی طرف من یا ما،

اگر بنویسیم سلامت و سیاست دو مقوله جدای از همند
باز هم بی انصاف بوده ایم،

چرا که همیشه زمان، در کنار سیاستمداران همراه و با کیاست، و نیز متخصصان اندیشمند و با درایت، جامعه ای تندرست تر و شاداب تر داشته ایم.

اما قهرمان ما این بار
نه در جبهه کرونا بلکه
در جبهه رئیس دانشگاه علوم پزشکی،
بعنوان نماینده خانواده علوم پزشکی،
( خانواده ای که همیشه زره و سپر آمادگی در جبهه سلامت را بر تن داشته اند. )

آگاهانه، متعهدانه، صبورانه در پی اجرای بهینه ترین شاخص های سلامت
برای مردم  دلاور و همیشه در صحنه، خطه استان، و کادر پر تلاش جامعه پزشکی داشته و دارند،

و به هنگامی که سکاندار این مسئولیت خطیرند در پی تغییر های مثبت و نو، برای دستیابی بهینه تر به مطلوب های بیشتر سلامتند

و قطعا یکی از شاخصه های تغییر، جایگزین ساختن نیروهای انسانی جدید و دارای طرح و اندیشه نو در هر سیستم می باشند.

پس بیاییم شتابزده قضاوتگر  بدون عملکرد و نتیجه نباشیم..

چرا که در این وادی حیرت
همگی خسته ایم..

و چه بسا
چشمان درمان طلب
تخت بعدی این مجموعه،
نگاه جان دلی باشد؟!

کادر درمان مان خسته اند…

یکدست در دستگیری،

همدل در همراهی،
بجای نیش، نوش و

مرحمی باشیم
بر درد این خسته گان بی ادعا و نماینده ایشان.

توفیق تفکر.

طبیب