آنچه در ادامه می‌خوانید از سری یادداشت‌های ارسالی مخاطبین پایگاه خبری فریاد جنوب است و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست. شما هم می‌توانید با ارسال مطلب خود، این یادداشت را تأیید یا نقد کنید.
پایگاه خبری تحلیلی “فــــریاد جنوب” ؛ یادداشت اجتماعی به قلم سید علی کشاورز امام مجتبی (علیه‌السلام): “عَجَبٌ لِمَنْ یَتَفَکَّرُ فِی مَأْکُولِهِ کَیْفَ لَا یَتَفَکَّرُ فِی مَعْقُولِهِ فَیُجَنِّبُ بَطْنَهُ مَا یُؤْذِیهِ وَ یُودِعُ صَدْرَهُ مَا یُرْدِیهِ”. (سفینه البحار، ج۵، ص ۳۰۱) “در شگفتم از کسی که درباره خوردنی‌ها و غذایش فکر می‌کند و آنچه برایش مضرّ است نمی‌خورد؛ اما در مورد غذای ذهن و روحش فکر نمی‌کند و هر مطلب و محتوای مضرّ و آلوده‌ای را وارد سینه و روحش می‌کند! ”
روزهای پیشین حادثه تلخ مسمومیت سریالی دانش‌آموزان موجب نگرانی زیاد خانواده‌ها شده و با جدیت از مسؤولین خواستار ریشه‌یابی و مجازات عاملان این عمل ننگین شدیم. مسؤولین اجرایی، امنیتی و قضایی نیز به این مسئله مهم ورود کرده و اقدامات لازم رابه جدیت پیگیری کردند.
این حساسیت‌ها و دغدغه‌ها کاملا بجا و منطقی بوده و باید در حد بالای آن در جامعه وجود داشته باشد. اما از چند سال قبل به ویژه سال‌های کرونایی تاکنون ذهن و قلب و جان فرزندان و دانش‌آموزان ما در فضای رهای مجازی آماج مسموم‌ترین محتواها و خوراک‌های فکری فاسد و هرزه دشمنان قرار گرفته است. این هجمه و حمله در خصوصی‌ترین فضای فرزندان ما متوجه آنهاست. در همین بسترِ مسمومیت فکری و روحی بود که بدخواهان این کشور و ملت فتنه و آشوب اخیر را طراحی و اجرا کردند و بر انجام اقداماتی نظیر مسمومیت‌های سریالی مدارس تشجیع شده‌اند.
آیا اتفاقات اخیر حاصل طراحی و برنامه ریزی یک شبه بود؟ ذهن غبار آلود توان تفکر منطقی را دارد؟
دو سوال منطقی؛ چرا بعضی از مسؤولین امر همان حساسیت و دغدغه‌ای که در مورد مسمومیت جسمی دارند را درباره خوراک فاسد و مسموم فضای مجازی ندارند و این فضا یله و رها شده است؟
چرا بسیاری از خانواده ها و والدین، درباره فضای به شدت مسموم مجازی نگرانی جدی ندارند و مطالبه جدی از مسؤولین نمی‌کنند؟
- منبع خبر : فریاد جنوب
