سید حسین رهی یکی از فعالین سیاسی ورسانه ای یادداشتی در اختیار فریادجنوب قرارداده و این پایگاه خبری آن را رد وتایید نمی کند ،مخاطبین می توانند با ارسال یادداشت آن را نقد کنند.
فریادجنوب /سید حسین رهی: قبل از بیان مطلبم قویا می گویم که با قوم گرایی و دامن زدن به آن شدیداً مخالفم و به مسئله قومیت در حد آنچه که به شناخت و سایر ارتباطات اجتماعی محدود می شود و مطابق با آموزه های دین مبین اسلام است معتقد و پایبندم.
از طرفی چه اعتقاد و باور داشته باشم و یا نه، تغییر و تحولات مدیریتی امری طبیعی، پذیرفته، معمول و جاری است.
حتی آنانکه نافشان را در سیاست بریده اند علیرغم میل باطنی شان که باشد روزی هم خارج از بدنه قرار خواهند گرفت و فقط نظاره گر خواهند بود.
در طول چهل و اندی سال گذشته از انقلاب اسلامی این موضوع به کرات تکرار شده و همزمان با تغییر دولت ها، مدیریت ها نیز دست به دست و کسانی از عرصه خارج و یا پا به عرصه گذاشته اند که قبل از آن حتی بر روی کاغذ هم محتمل نبوده اند اما پذیرش واقعیتِ اصل تغییرِ مدیریتی، آن را به عینیت رسانده است.
از قومیت گفتم که از آن گریزی نیست بویژه در استان کهگیلویه و بویراحمد که تا حدودی قومیت گرایی طبیعی بنظر می رسد همچنانکه در ادوار و سنوات گذشته برخی طوایف و حتی شهرستان ها به وجود این موضوع معترض و گلایه مند بودند اما در این دوره چنان شور شد که حتی به قول معروف صدای آدمهای لال هم درآمد.
کیست که نداند و یا بخواهد درصدد انکار برآید که بخش عظیمی از مدیریت استانی و شهرستانی در اختیار قومی خاص قرار گرفته است که البته در این نوشتار قصد پردازش به آن نیست.
به لحاظ بافت قبیله ای و عشیره ای استان، اصطلاح “” توازن منطقه ای” تأیید و حرکت در جهت آن بارها از جانب مسئولان رده بالای استانی ( استاندار، نمایندگان مجلس و…) در خصوص مدیریت استان بیان و در جراید و رسانه ها به آن پرداخته شده و منافاتی با قانون اساسی هم ندارد.
تاریخ استان کهگیلویه و بویراحمد از بدو تشکیل حتی آن زمان که زور، جنگاوری، قتل و کشتار تعیین کننده ی حکمرانی بود تاکنون که(مردم‌سالاری و حاکمیت دینی) برقرار است، هیچگاه سادات امامزاده علی (ع) وضعیت فعلی را به خود ندیده و به یقین، نخواهد دید.
ناگفته پیداست که وصل بودن به ارکان تصمیم گیر (استاندار، معاون سیاسی امنیتی، افراد مؤثر خارج از بدنه دولت و بالاخص نمایندگان استان) در این وادی، اصلی مهم و اساسی است که البته در این میان اگرچه سادات امامزاده علی از این موهبت و افتخار نیز برخوردار و بهرمند هستند. اما اینکه چرا خارج از گود هستند نمی شود گفت یک معما است چون نخبگان و فرهیختگان در بازی‌های سیاسی اسیر کوته فکری و افراد فاقد وجاهت علمی، عملی و برنامه نشده و حتی لیدرهای پر مدعا نیز، مناسفانه در چرخه و حلقه مشاورین جایی ندارند و جزء سیاهی لشکر محسوب و یا یک رای دهنده ی عادی تلقی می شوند.
هرگز نمی شود از واقعیت لابی ها و رایزنی ها در خصوص انتصابات چشم پوشی و یا گذر کرد. وقتی که معاونت سیاسی و امنیتی استاندار در معارفه ای از عملکرد مثبت مدیر معزول به شدت دفاع می کند و در حضور رسانه ها علناً خود را مخالف این تغییر می داند.!!!!!!! و یا در آیین تودیع و معارفه ای در شهرستان لنده معرفان مدیر منصوب فقط از عملکرد مدیر معزول تمجید نمودند و آرزو کردند که مدیر جدید در عملکرد و خدمت رسانی بسان مدیر معزول عمل نماید، تکلیف خدمتگزاری و ادعای آن بر مردم محرز و مسلم است!!!!!!!!!!!
به ضرس قاطع می گویم که هرگز هدف از این نوشتار حمایت صرف از طایفه سادات نیست بلکه بر کثرت جمعیتی این طایفه و وجود متعدد نیروهای تحصیل کرده، متخصص، متعهد و خدمت رسان وفاق و اجماع کلی وجود دارد که چشم پوشی از آنان محروم نمودن مردم از خدمتگزاری و خدمت رسانی آنان است.
راستی در این استان چه خبر است و رفتارهایی این چنین در قالب کدام سرفصل، اصول و شیوه های مدیریتی جای می گیرند؟!
این نیز بگذرد اما آنچه که بر همگان مبرهن است چنین منشی نه تنها مطلوب نیست بلکه هرگز هیچ کس خواهان آن نیست و نخواهد بود.
سید حسین رهی
۱۴۰۱/۵/۶
