به گزارش پایگاه خبری فریادجنوب ، نادر منتظریان به مناسبت سالروز بازگشت آزادگان  به میهن اسلامی پیام تبریکی صادر که عینا منتشر میشود

بسم الله الرحمن الرحیم

«آزادگان آبروی ملت را حفظ کردند» مقام معظم رهبری

روز ۲۶ مرداد سال ۱۳۶۹ میهن اسلامی شاهد حضور اولین گروه آزادگان سرافرازی بود که پس از سال ها اسارت در زندان ها و اسارت گاه های رژیم بعث عراق، قدم به خاک پاک میهن اسلامی خود گذاشتند.

آزادگان سَرافراز ما، سختی ها و مَرارَت هایی کشیدند که بخش های زیادی از آن را قَلم هم ناتوان و عاجز از نگارش آن است، برخی را هم شَرم و حیا دارد اما عنایت خداوند و صبر و ایمان و اراده قابل تحسین سَروهای استوار آزاده، دشمن بی رحم، سنگدل و حیوان صفت را وادار به تسلیم کرد.

رفتار وحشیانه و غیر انسانی نظامیان و زندان بانان دشمن دَدمَنش در سیاه چال های مخوف، قابل توصیف نیست، چون برای شنونده قابل تحمل نیست، اگر تحمل شود اما قابل باور نیست!

انسان پای منبر خاطره گویی آزادگان سرافراز و فرشتگان زمینی که می نشیند، از شنیدن خیلی از روایت های آنها مبهوت می شود. این احساس از یک سو شگفتی و تحسین و احساس عزت است و از سویی غم و خشم و نفرت!

روز ورود آزادگان که با آنها مواجه می شدیم از چهره نورانی اما نحیف و تکیده و پوست روی استخوان کشیده آنها رنج سفر هویدا بود و به قول شاعر:
«شنیدن کی بود ماندن دیدن»!

آن روزها ما خوشحال ورود این عزیزان بودیم، تمام ملت ایران چشم به راه بودند. در چهره آزادگان خوشحالی دو چندان بود که بعد از جهاد اصغر، خود را پیروز جهاد اکبر می دانستند و با عزت و سَربلندی وارد وطن می‌شدند. آنها با ورود به مرز میهن اسلامی، سَر بر خاک می‌گذاشتند و سجده شکر بجا می آوردند و بوسه بر خاک وطن می زدند.

فراموش نمی کنیم آن لحظه های به یاد ماندنی را که زیبایی های خاص خود را داشت و بعضی وقت ها هم تلخی های خود! در ملاقات اول بین خانواده، بستگان و دوستان و مسافر از راه رسیده، اشک در چشم طرفین حلقه می زد و بعضی وقت ها هم جاری می‌شد نمی دانم چرا؟! بعضی تفسیر به اشک شوق می‌کردند، بعضی هم تفسیرهای دیگری داشتند چون چهره مسافر رسیده، گویای رنج های فراوان سفر بود و برای ملاقات کننده غیر قابل تحمل!

آزادگان با همه خوشحالی اما برای نبود امام (ره)، آه به دل می‌کشیدند و افسوس می خوردند. بعضی ها می گفتند چه بزرگ مردانی را در اسارت از دست دادیم و امروز شرمنده خانواده های آنها هستیم.

برای بعضی ها نبود بعضی نزدیکان و دوستان و هم ولایتی هایی که به خانه ابدی سفر کرده بودند و آزادگان بعضا مطلع نبودند و با عدم حضور شان، جویا می شدند برای طرفین بسیار سخت می شد که چگونه خبر بدهند و شنونده چه عکس العملی داشته باشد و صدها نکته دیگر؟!

اینجانب ضمن ادای احترام به ساحت شهدای والامقام و ایثارگران هشت سال دفاع مقدس، این روز بزرگ را بـه آزادگان سرافراز که یادگاران ارزشمند سال های‌ سخت و غرور آفرین می باشند و نیز به خانواده صبور و مقاوم آنها تبریک و تهنیت عرض می نمایم و سلامتی و توفیق این عزیزان را از درگاه ایزد متعال خواستارم.

نادر منتظریان
۲۵/مردادماه/۱۴۰۰