در میان ارتباطاتی که با حوزه های مختلف برقرار کرده ام، درد دلهای هنرمندان از نبودن توجهات و امکانات و حتی گاها حداقل احترام ها مایه ناراحتی بوده است. آن هم باوجود ظرفیت ها و پتانسیل ها و سرمایه های انسانی موجود، بخصوص جوانانی که در رشته های مختلف هنری (به ویژه تئاتر و هنرهای نمایشی) بارها توان و انگیزه و علاقه خود را با حداقل توجهات، اثبات کرده اند.